Hayalsiz Cesetler
İnfaz kokulu havayı,
Her nefeste içine çekerek
Kalemi kırılan mahkum duygusuyla,
Siyahları ve beyazları,
Hayal gücüyle boyanmış bir hayat..
Kafese kendi ayaklarıyla giren bir kuşun,
Kanat çırpmayı unutması,
Gökyüzünü özlemle seyretmesi gibi.....
Evvel zaman içinde,
Kalbur saman içinde ile başlayan,
Onlar ermiş mürüvetine,
Biz çıkalım kerevetine ile,
Bitmeyen bir masalın kahramanı gibi...
Bak işte gidiyor hayaller,
Elleri arkasından bağlanmış,
Dolunay altına kurulmuş darağacına doğru...
Birazdan çıkacak tahta tabureyi,
Boynuna geçirecek yağlı ilmeği,
Bekleyecek celladın tekmesini..
Bitip gidecek,
Buğulanmış camlara resimler çizmeden,
Ağaç gövdelerine çakı ile şekiller vermeden,
Hayallerindeki gökkuşağının altından geçemeden,
Ölecek hayaller,
Gün sayacak zamandan demir almaya,
Hayalsiz cesetler.....
Teşekkür ederim üstadım. Güzel sözleriniz bana cesaret verdi. Hürmetlerimle
..hayatın hep hissedilen hüzün yanı gayet yalın anlatılmıştı düşündürücüydü güzeldi şiir teşekkürler tebrikler...