Hayat

Öyle bir kör kuyuya attınki beni
Ağlamaktan yordun unutturdun gülmeyi
Hakettim mi bunca çTekilen,bunca çileyi
Yaşıyorum işte beceremiyorum bile ölmeyi...
Her tuttuğum dalın kırılmasından yoruldum
Bukadar çektirme,yeter,ben hayattan soğudum
Gülen gözler,sahte gülüşlerle ben yüzümü doldurdum
Umutlarıma,hayallerime,yoluma ben set koydum..
Yok biliyorum bu yalan sahnenin,oyunların sonu
En büyük rol neden benim,acı,dert,eziyet dolu
Hep bi engel dert koydun,bağladın eli kolu
Yaşamadan yordun nerde bu dünyanın sonu...
Bir gün yüzü göstermedin be gülecek
Ne bir umut bıraktın ne bir kişi güvenecek
Sevdiğim bildiklerimde bile var hesabım kesilecek
Anlattın hayat anladım
Bu kader böyle gelmiş böyle gidecek...