Hayat

Yağmur çiseliyor toprağa doğru
Korkunun gözyaşları şimdi hangi şehirde ?

Usulca öpüyor gecenin alnından ay
Açığa çıkıyor sessizliğin uğultusu
Bir piyano gürültüsü geliyor
Perdeleri açık beyaz kapılı evden
Ve görüyorum bir güzel
Poz veriyor hayata
Bakakalıyorum..

Şehrin ıssızlığı bir çöl misali
Susuz değilim, aç değilim
Yaşamak, bir bayram telaşı gibi
Sadece nefes alıp vermekten ibaret
Bugün ramazan yarın arefe
Al sana bayram
Kara toprağın dibinde..

Kel başa şimşir tarak gerekse
Boş kalbe bir sevgili
Gözlerime gözlük
Bir de düşlerime renk gerek
Eğer buğulanırsa camlarım sonbahar yağmurundan
Bir şemsiye gerek bir de sevgili
Elini tutabileceğim..

Amacı olmamalı hayatın
Süre gelmeli öylesine yaşanılan her şey
Zaman bir boşluk evrenin derinlerinde
Ben galakside küçük bir gezegenim
Bir güneşim olmalı
İçimi ısıtacak, yüzümü aydınlatacak
Ha eğer tüm evrene sırtımı dönersem
Gülmeli yüzüme ay
Gecelerine ışık olacak ben varım diyerek..

Nerede görsem aşık bir genç
Aklı beş karış havada
İkincisine yer çekimi izin vermiyor
Newton abimiz öyle istedi diye..

Ben tüm fizik kurallarına karşıyım arkadaş
Aynı kutuplar birbirini iterse
Neden tüm güzeller bu şehirde ?

#dizelerinşairi

-ANKARA