Hayat...

hayat bu çok acımasız ve hiç adil değil
yıpratır insanı gün geçtikce
zamanla herkesin benliğini kaybettirir
insan olduğunu hatırlatan bişey bırakmaz kimseye
öldüğümüzde hayattan bize miras kalan tek şey;
kefendir arsında tek bedenlik bir bez parçası
oda yarı yola kadar götürür adamı...

şimdi ben bende olan
bana kalan bişeyler olsun istiyorum
en azından mısralarda size sunabileceğim
belki farkındasınız
ayrılık ,acı ,ölümdür size yazabildiğim
küçük pencerelerim var hayata bakabildiğim
hayattan tek anlayabildiğim
hüzünlerin pençesinde esir kalabilmektir...
giden sevgilide,ölende,olanda,bitende
ben nerde_?
nerde kaldı ben ,benliğim ???