Hayat

Hayatın sana sunduğu herşeye alışmalısın.........
Bırakıp gidenlere ve geride bıraktıklarına da.........
Çünkü kendimden biliyorum, eninde sonunda kazanan hayat oluyor....
ve bize düşen istesek de , inat etsek de unutmak oluyor , veya alışmak.......

Sevmeyi öğrenmemek en iyisi , biliyor musun???
Belki hayat tatsız tuzsuz bir yemeğe benziyor ama kalbin yanmıyor en azından....
İlk defa bu acıya düştüğümde yüreği elinde bir delikanlıydım.....
Aşkın kendisi zaten tüm damarlarımızdaki kanı çeken bir dertken ben daha kötüsünü yaptım... canımdan çok sevdim bir kat daha arttı çektiğim acı......

Sen geldiğinde de biliyordum........
Ya senden kaçacaktım yada sen gidecektin......
Sahi bu defa hangisi oldu ?? Onu bilemedim..........
Aslında tüm bu yaşadıklarımız benim kader diye anlattığım bir hayat sahnesi....
Bizden habersiz kuruluyor sahne.............
Oyun oynanıyor ve biz de oyunun baş aktörleriyiz belki..........
Sonrada perde kapanıyor böyle bir şey işte............
Seni bulmak ne kadar güzelse , seni kaybetmek de o kadar güzel.......
Hayır yanlış yazmadım çünkü içinde sen varsın..........
İçinde sen varken bir şey nasıl kötü olabilir ?

Belki bir gün okuma fırsatın olur, ama sana yazıldığını bilmeden........
Buraya bir işaret koymalıyım diye düşündüm , bir kelime.....
O kelimeyi okuduğunda kalbin burkulsun ve anla ki bunu yazan benim.....
Hikayesi bizim hikayemiz..................

Ben alışkınım kaybetmeye........................................