Hayat Bu Ana

Ne söylesem,nereden başlasam,
Senin çektiğin çilelerden mi?
Yoksa bizleri nasıl büyüttüğünden mi?
Hayat bu ana söyle neresinden başlıyayım.
Çok acılar çektin yaşamak için,
Çoğu zaman aç gezdin bizler için,
Hiç yorulmadın,hep sabrettin,
Hastalandığında bile iyiyim der,
Alırdın eline çapanı,
Doğru pancar tarlasına koşardın,
Hayat bu ana söyle daha anlatıyım mı?
Bilirim biraz değil çok asabiydin,
En ufak şeyde bile hemen sinirlenirdin,
Belki sinirin bize değildi amma,
Nedense hep bizlere parlardın.
Hiç unutmam ana,unutmayacağımda,
Her kızdığında alırdın eline meşeyi,
Acımadan vururdun,
Nereme denk gelirse,
Hala üzerimde taşıyorum o,
Evet o meşe izlerini
Hayat bu ana söyle devam edeyim mi?
O an asabiyetliğin verdiği hışımlar,
Sana insanlığını unutturuyordu belki de,
Geçince asabiliğin oturur ağlardın,
Sessizce çaktırmadan bizlere,
Ama can bu,yürek bu ana,
Sen saklasan da ağladığını,
Bilirdim seninde yüreğinin yandığını,
Hayat bu ana söyle devam edeyim mi?
Şimdi daha iyi anlıyorum ana seni,
Özlüyorum kafama hışımla,
Vurmanı elindeki meşeyi,
Acıtmaz artık o meşe,
Buldum artık daha çok acıtanını,
Hayat bu ana hayat....
Söyle anlatayım mı ne kadar çok acıttığını.


2005