Hayat Buluyor

Kan püskürüyor artık dudaklarım,
Eskide kaldı sevgi dolu, mana yüklü bakışlarım,
Her geçen gün biraz daha bitiyor umutlarım,
Belki birgün bende seni hatırlarım...

Çatlamaya yüz tutmuş dudaklarım,
Güz yaprakları gibi kurumuş ellerim,
Artık tutmaz olmuş dizlerim,
Her geçen dakika, her geçen saniye ben hep seni özlerim...

Görmek istemiyorum o kirli suratını,
Bana yaşatamayacaksın o şerefi bulunmayan anı,
Ne olursa olsun sana yan gözle bakanı,
Öldürür ve giderim gelince zamanı...

Çölün ortasında kavrulan toprağı delmeye çalışıyorum,
Bir damla su için kendimi parçalıyorum,
Seni bir kez daha görmek için nelere katlanıyorum,
Kuruyan bir dal olmadan sana ulaşmak istiyorum...

Sana bir gül olarak gelmeye razıyım,
Yeterki kabul et beni,
Bu halimle sana deyemedim,
Gül olayım sen bana dey bari,,,

Sensiz bir gün daha yaşıyorum,
Parmaklıklar ardındaymış gibi hayatım,
Sadece seni görmek istemiyorum,
Ama sen olmazsan hayattan bir şey anlamıyorum,,,

O sahte gülüşleri bile yapamıyorum,
Fotoğraflarda kaldı, fotoğraflardada gülemiyorum,
Sevmek suçmu diye düşünüyorum,
Olmaz, olamaz, ben galiba kendimi kandırıyorum...

Ellerim ellerini tutarken şimdi nasır tutuyor,
Kalbim seni severken artık yalnızlığı seviyor,
Sensiz yapamayan bu kalp artır sensiz yaşıyor,
Sen değil artık yalnızlık içimde hayat buluyor...

Aşk dediğin nedir ki herkeste var bir yarası,
Yüzümde kaldı sevginin karası,
Senin gibi uyum salıyor papatya ve sarısı,
Sen değil artık papatya içimde hayat buluyor....