Hayat Ço / cu / k Kısa

Ne diyeyim ki? 

Yürümeyi yeni öğrenen çocuğun

Koşabilmesi kadar zordu bu hayat. 

Düşüşleri umursamadı

Yaralar berelerdi bize kar kalan. 

Ağlayışları duymadı

Acıları da saymadı

Hasreti anlamadı

Ve böylece mahvolduk

Hırpalandık zedelendik

Acıya güldük

Izdırapla eğlendik

Zaman geldi,

Yürümeyi öğrendik. 

Lakin biz hiç koşmadık 

O da hiç hoşbulmadı. 

Ve biz ona uymadık

O da bizi duymadı. 

Çünkü biz koşmayı değil

Sevmeyi öğrenmiştik

Düştük ağladık sevdik

Kalktık düştüğümüzde güldük

Biz de çocuk olduk 

Ve büyüdük.. 

Çocuklar bu hayatın

Güzelliklerini tanır 

Hayatsa güzelliklerini

Hep çocuklardan alır.