Hayat Denen Çöldeki Vahasın

Bomboştu dünyam, gamlıydı gönlüm,
Vurgun yemiştim kaderimden,
Erken çiçek açan, meyve ağacı gibi,
Ayazda kalıp çiçek dökmüştü dallarım.
Mevsimleri bir bir geçti,
Kıştan önceki güz baharında şimdi ömrüm,
Varlığından haberdar bile değildim,
Sanki gaipten geldi adın, dilim zikretsin diye.
Gönül bahçemde çiçek açtırdı seni yaratan!
Ahir ömrümde bana en değerli armağan diye.
Varlığı ile mutluluk veren nadide gülüm,
Senden önce, dikenli kaktüsten başka,
Çiçek görmemiş çöl gibiydi hayatım,
Sen bir vaha oldun yaşamımda,
Can buldu seninle ölü hislerim,
Kalbim yaşama sevinci pompalamaya başladı,
Hayati sıvısı çekilmiş hayat damarlarıma.
Yeşermeye başladı kuruyan dallarım.
Mutluluk denen hazzı hissetti yüreğim,
,Gelecek günlerde gezindi düşlerim,
Hayal pilavıyla beslendi arzularım,
Bütün benliğimi sarıp sarmaladın,
Sıcacık kadifemsi yumuşaklıktaki bakışlarınla,
Pınardan akan suyun şırıltısını andıran sesin,
Sevgi sözcükleri fısıldarken kulağıma,
Anladım ki düşerim de karşılık bulmuş duygularım,
Sevgi deryasındaki, küçücük ümit sandalında,
Boşa kürek çekmemiş kollarım.
Gerçeğe dönüşürse hayallerim, kalan ömrümü,
Sevgi ışıltıları saçarak yüzüme bakan,
Bir çift ela göze, adamak isterim.