Hayat Ise Bu Şehirde... Bir De Ben!

Bu şehrin karanlık sokaklarda sürekli dolanırım
Ben bu yalnızlıklarıma ne de olsa alışkınım
Kolpalarda gençliğimle boğuşurken
Ay vurur gözyaşıma ben ağlamakla kalırım...

Başım önde, üzülme desem hep kendime
Gün gelir devran döner, dert etme deli gönül
Yüreğini dağlama, yolları gözyaşınla ıslama
Bu yangın söner birgün, ağlama deli gönül...

Hayatın yalanlarıyla tuzla buz dağılırım
Bu fırtınalarla içimle bir olur kanarım
Gecenin yüzü tanyerine dönerken
Güneş doğar buralara, yüzümden utanırım...

Hey fırtınalı hayat, hey kahpe kader
Yüreğimde ateşler, zaman bizi sürükler
Yıllık bir çınar gibi, topraktan başkasını neyler
Omuzlarında tutundum, ağlama be birader!