Hayat Kaynağımsın Sen Benim

Ölürsem ne yaparsın diye sormuştun bir kere...
Ben susmuştum..
Cevap veremedim ya da o anki güçsüzlüğüme yenik düştüm.
O kelimeyi duyduğumda içimden her defasında bişeyler kopuyor hala da öyle...
Ölüm her zaman sevdiklerimizi bizden alıyor geri vermemek şartıyla...
Şimdi söylemek istiyorum...
Sen olmasan...
Ölürüm...
17 senelik bir ömre bu kadar büyük bir acıyı yükü kaldıramam.
Kendimle savaşacak gücü bulamam.
Bedenim yaşasa bile ruhum yaşayamaz..
Bunları düşünmek istemiyorum...
Birlikte ne güzel hayatı paylaşıyoruz.
Kızıyoruz, barışıyoruz, kavga ediyoruz, gülüyoruz beraber.
Hep yanımda oldun ve hala yanımdasın ve en büyük destekcimsin.. Teşekkürler...
Beni en iyi sen biliyorsun ve anlıyorsun..
Sıkıldığım, üzüldüğüm,kızdığım, mutsuz olduğumda ve hayatta bir çıkmaza girdiğimde hep yanımdasın ve o duygularımı biliyorsun..
Sanki benim ruhum senin ruhun ve bedenin gibi....
Seni çok seviyorum...
Ne çok okul çıkışında sürpriz yapardın..
Mesaj atardın geliyorum.. ne çok sevinirdim..
Sevgi, aşk ...
Bazen gelemiyorum işim çıktı derdin..
Okuldan çıkınca karşıma çıkardın güllerle... çılgınsın derdim...
Sahil, parklar,cafeler sen olunca güzel...
Hayat bana seni hediye ettiği için çok mutluyum....