Hayat Kendini Tüketti / Bir Gezegenini Kaybetti

Ne bahar, ne kış
Ne gökyüzündeki ateş
Ne de sevimi örten yıldızlar
Dalıp, dalıp boğulmuyorum artık insan kalabalığında
Nasıl anlam katarım ki süzülen kuğulara
Unuttum hangi renk ne manada
Kuru sıkı hayallerime çoktan
Ama
Çoktan veda...



Söylemedim belki
Babamın gözleri yeşildi
Gitmek isterdim derinine
Asılırdım bıyıklarına
Babam ansızın bıyıklarını kesti
Düştüm
Hala ağrır göğüs kafesim
Yaralıdır bende sevgi


Olsaydı şimdi dostum Efran ağlardım yamacında
O' da gitti
Dedim ya
Çok ağladım kendi kendime
Karabaşım bile yiyecekti kemiklerimi
İt işte..
Kır çiçeklerinin solduğunu gördüm yaz güneşiyle
O da ne ki
Bir gün götüremedim masum çiçekleri
Örtmedi annemin etekleri
Hayli zaman oldu sakla beni annem demeyeli
Senin ettiğin nedir ki;
Bu da bir şey mi ?
Bir merhaba sinsice veda gidecektin belli ki
...

Hayat işte biter mi hüznü kederi / Tutkuma seyirdeyim inan ki.