Hayat Ne Tuhafki Acımasız Gerçeğimsin

Kayboluyorum okyanusun maviliklerinde,
bir sonbahar serinligi, hissediyorum bedenimde,
hasretin gizemli gönlümün derinliginde
beni yanliz birakirken/bogusuyorum hayatin kendisiyle
meydan okuyorum senli acimasiz gerceklere.
istemiyorum seni artik yanimda birak/ ölsemde...

beni benden eyleyen yanlizliga terkeyleyen!
eskiden gece gündüz ben seni düsünürken
simdi vicdansiz ciktin hayalin aklimdayken
kopuyor icimden dinmeyen firtinalar...
seni özlüyor kana kana o eski anilar..

yüzünden eksik etmiyorsun bedeva tebessümleri
yasattigin aciyi görmeyecek kadar kör etmis seni
sayende düstüm kuyunun karanlik dibine
bedelini ben ödüyorum herseye ragmen hayata tutunuyorum..
hayat ne tuhafki hala seni kalbimde yasatiyorum...