Hayat Paraf'ımsın

Pervarsızca dolaşıyordum
zaman geçmek bilmiyordu
erimez karlar yağıyordu saçlarıma
içim isyanların taa ortasındaydı
içimdeki yaralara tuz yerine yar basmak için.

Arıyordum okuduğum mısalarda
seni görüyordum, seni hissediyordum
içimdeki Leyla oluyordun
kum denizinde kayboluyordum.

Ruhumu arındıyordum seninle
zirifi karanlık odamda
gönül Ashab-ı Keyf uykusunda
rüyalar görüyordum
içinde sen olan
sen ki...

Azra değil misin içimdeki
kutsallığın aşkın ve sevdan değil mi?
ağlıyorum
el sürülemeyen
ulaşılamayan senin için.

Fakat sen
ebruli zamanlarda
kurşuni yalnızlığım için yazdığım şiirlerde
bir imzaydın
sen okuyordun
ben büyüyordum.