Hayat Perdesi

acılarım taslak halinde
henüz üzerinde çalışamadım.
hepsi ilk günkü tazeliğinde ,
hiç birini dokunup da bozmadım.

ne mümkün...
ben kim incitmek-ağlatmak da kim...

incitmek onların işi.
ben daha o kadar olamadım.

gücüm yetmez ki...

bağırıp susturayım desem;
sesim çıkmaz ki.....

terkibinde ilham olmayanın
aşkı aşktan sayılmazmış

aşk ile sarhoş olan
ömrü billah ayılmazmış

canı yanar teni kavrulur da
yine de bundan doyulmazmış.

bu ne iştir hayrete şayan,
gözler yaş içinde kalp ise viran.

şikayet etmek sanki şirk; aman ha aman!
zikire küfür karıştırılamaz hiç bir zaman.

sen ki ilahi aşkın varisi yanık bir bağır
kimsenin söylemeye cesaret edemediği kadar
büyük bir kahırsın.

sana ah edilmez
ah sensin.

ah ettim diyenin sesi senden gelir.
dağ gibi yankılatırsın karıncanın ayak sesini dahi.

günah işleyenin cezası senden kesilir
sen bu dünyanın gönüllü ama güçsüz amelesi.

bir insanın yükü bir deveninkinden az olmalı
yoksa bükülür beli,hatta kırılır kemikleri billahi.

taşıyamazsın...

söylemiştim inanmadın.

başa çıkamazsın..

dediğimde anlamadın.

artık bırakmalısın...

söylediğime aldırmadın.

eğer beni bir kerecik dinlemiş olsan,
şimdi o taşın altında yatmazdın.


bak yine kendi kendime konuşuyorum....
gözlerimden yağan damlalarla
güllerini dikenlerini
suluyorum.

şu ana kadar ne yaptığım
neler yapacaklarım boş
hepsi hikaye...

benim anladığım
sadece yaşam içinde
kendi karemi dolduruyorum.

her şey anlamından sıyrılıyor
belli ki hep aynı terane.

dünya dönüyor
kalpler duruyor
perde hep aynı
oyuncuları değişiyor.