Hayat Resitali

Hayatla ilk resitalimde sahne karanlık...
Mozart'ın Kırkıncı Senfonisi çalarken gramafonda
Boş salonun hıçkırığında düğümlenir sözler
Perdenin rüzgarı dalgalandırır saçlarımı
Hayallerimle valsimde dönerken başım deli gibi
Gelirim kendime anıların ayak sesiyle



İlk perdesi aşktır tek kişilik müzikalin
Kırmızı halılara bürünürüm kimsesizliğimde
Duvarlar eşlik eder dansımın ritmine
Konuşur vakt-i hüzün gecenin serkeşliğinde
?Nefesin kan kokar, aşk ölümü sevmez-



İkinci perdesi ayrılığa açılır
Elleri titrektir sahnenin
Boşalan kalpler simgesidir
Bocalarım ilk kez kendime dönüp
-Dili var mı yalnızlığın-
Hangi dilde anlatsam hüzün
Hangi kapıyı çalsam keder
Jestlerim inkarındayken acıların
Kifayetsizdir sözlerim aşkı uğurlarken
Kapanan perdede boşluğadır reveransım





Son perdede çözerim kördüğümü
Kulaç attıkça boğulurum sığ denizimde
Çırpındıkça yanarım aşkın kör alevinde
Repliklerimi unuttuğum anda başlar heyecanım
Doğaçlama gelişir her şey suflörüm gittiğinden beri
-Unutmak çözer mi sırrını hayatın-
Ve alkışlardan yoksun kapanır perde
Susar Gramafon
Ardımdan ağlar duvarlar
Yok olurum sarmalanışında perdenin
Boğuk bir ses duyulur tiz nefesimden
Bu oyun biter.