Hayat Seni Boşuyorum

*Çölde okyanusu yaşadığı bir eşi olmalı insanın.
Ben seni ölene dek seveceğim diyen değil.
Ben seni sevdikçe ölmeyeceğim diyen...
**Can YÜCEL

Ben kendimden değilim
yürek yaralı gönlüm karalar b/ağlarken
her atılan taş baş yarsada izi kalmadı
yüreğim yanarken kalbime gönül yarası bıraktın

bir ömür izleri yok olmadı
güllerim sarardı suya düştü akan suyla kayıplara karıştı
ardında baka kaldım

Sevdasız sevdaya kandık hepsi dolmalık çıktı
annem bilir hiç dolma sevmediğimi
o da bana tesadüfi rastladın

Bilirim aslında annemin sözü mezarda kalksa
diyeceği '' her kuşun eti yenmez'' dediği gibi
bilmeyen sevgiye sevda yağmuru yağmaz
hülyaları deniz rüyaları göle döner

ayrılığın mutluluğu ucuz olur
acı görünür kahkası karı sayılır
yok olmaz üç köfteye beş kuruş

Boş ver ben o suları çoktan geçtim
sanmıştım ki
yürekli cesareti emeği sevdaya b/ırak
Sevgisiz sevdasız rüyaların alemi
düşleri

kirlenmiş dua yemini sarmış tüm evreni
benden bu kadar yetmez dümeni
neler gördün ki
sen kemanı kelami kaleme satarsın
bilmezmiyim

sen beni taşımaz bilirim
konuşmak bile eski derin zindana mahkum
Dalga geçme yeter ki

huyun yoluna açık adımların yoksa gözünle yürü yolları
yalancı bahara beyhude sevdalara
yalancı aşklar satılık levhalar olunca
gökyüzünü karalar b/ağlar

Baharın rengi mavi olsa kırmızı görünür
baharın rengi yeşil görünse sarı görünendin
oysa yüreğimden dapulu adalet isterdim

o da giden suların kirliğine bulaştı
uz gittik dere tepe düz gittik
bu masalda sonu bitmez uz gittik

İşte şimdi
tanımadım yoktan var görüneni
uzak değilsin ufkun yokluğundan

sana hayat demek çok zor
seni boşuyorum
hayat beni kendime bırak...

30*08*12*Karataş*