Hayat Ve Sonbahar
Başlar kırlangıçların göçü sonbaharın ardından,
Ve yapraklar da sararıp dökülür dallarından.
Son yeşilliklerdir sonbaharın alıp ta götürdüğü,
Ve son uçuşlarıdır kırlangıçların sürü sürü.
Görünmeyen neydi bu güzelim mevsim sonrası?
Tüm gözler, ufuklarda, semalarda, ağaçlarda.
Hayat ta böyle, başlar insanlarda ayrılık acısı,
Yalnız mutlu ve hüzünlü anılar kalır hatıralarda.
Kaldırıp başımızı ümitle bakacağız semalara,
Ağlayacağız, semalar da ağlayacak kara kara.
Artık ne yeşil yapraklar kalmakta dalında,
Ne de mutluluk saçan mavilik semalarda.
Tabiat tedirgin, insanlarda da ümitsiz bakışlar,
Ve şairlerin defterlerinde yarım kalan mısralar.
Ecel gelip çatanda, ayrılıp gideriz bu dünyadan,
Kaçışımız olamaz, ölüm denen bu yazgıdan.
