Hayat Yolculuğu

Ben henüz doğmamış bir melektim
Dünyaya gözlerimi açtığım da
Bir adam durdu karşımda
Sora beni yıkadılar bi kadının kuçağına verip
Sevdiler durmadan
O kadın annemmiş meğer
Baktım baktım doyamadım
Pamuk gibi elleri vardı, okşayıp duruyordu durmadan
İlk anne dedim konuşmayı öğrendim
Sora elime kağıt defter tutuşturdular
Arkadaşlarım oldu
Hem iyi hem kötü arkadaşlar..
Sora bakmışım koca kız olmuşum
Aşk olmuşum
Bana bunun ne kadar acı olduğunu öğretmediler
Her gün ızdırap yolunu kaybetmiş meçhul gibi
Her gün ağlayıp sızlamışım
Ve halen büyümeye devam ediyorum
Durmadan yorulmadan
Bir gün veda edeceksem hayata
Gözlerimi yumacaksam
Toprağa gireceksem
çürüyecekse bedenim
asla üzülmem
haksızlığa gelemem
1 kere gelmişim bu dünyaya
en iyi şekilde yaşar son nefesimi veririm..