Hayat Yoruyor İnsanı

Kayıp zaman işareti geldi ıssız gecelerden
Tenha sokaklar sığınağı yine camdan insanların
Kokuşmuş mutluluklar sinmiş herkesin üstüne
Bense inzivaya çektim kendimi
Karanlığa gömdüm en güzel gülüşlerimi
Yakasından tutup gökyüzüne fırlattım sevinçleriişimde
Umutlarımı boş arazilerde unuttum
Kalbime siper ettim kötülükleri
Zamansız bir sevda peydahlandı kalp atışlarımın arasından
Yardım dileyen çığlıklar yükseldi göğe doğru
Hapis kalmış gülmelerim var anılarımda
Geçmişimde gizli umutsuz bir sevda
Her doğan güneşin ardından
Biraz daha artıyor yalnızlığım
Her göz yaşımda yere düşüp kirleniyor ümitlerim
Ama ne yazık ki
Havanın boşluğuna bırakıp tüm sevmelerimi
Yağmurlarla yıkayamıyorum düşlerimi
Yorgunum
Uzat ellerini
Bitkinim
Hayat fazla geldi bana
Zamanla değişiyor yalanların kokusu
Şimdi gül kokulu yalanlar revaçta
Ben masumiyetimi kaybettim her toz pembe yalanda
Şu günlerde
Önüm arkam, sağım solun
Karanlık
Çıkmaz sokak
Bataklık
Külüstür düşünceler saklı aklımda
Sol yanımda koca bir sevda
Benim zimmetli acılarım var
Bu sevda zindanında aç susuz günlerim var
Boş verdim yansın dünya
Kanadı kırılsın umutların
Boş verdim ağlasın çocuklar
Kalanlar unutsun gidenleri
Boş verdim yıkılsın hayaller
Kimse sevmesin beni
Ne de olsa
Hayat yoruyor insanı