Hayata

İki kızıl sütunu

güneşten çalınan renk tonu ile kazıtmıştı

İmparator Augustos

‘Acta Est Fabula

oyun bitti’

okudum, okudum, okudum

Başımda

o yorgunluğun hayata

bir dem sıcak sersemliği

bir de ağrısı

Sanırım onsuz olmuyor
Bir çırpınış

anlam yükleme telaşı

ardı sıra yetmiyor hayata

Derinden

Çoğul yürek ıssızlığında
Yol türküsü çalınır

her nakaratta

Oğul, kız sevinci oluverir yüzündeki keskin çizgiler

Nereden nereye
Dedim ya

okudum, okudum, okudum

Barut kokusunu

kurşunkaleme eş eden Filistinli çocuk

oluyorum bazen

sen dünü teğet geçen

ezelde yazılı kallavi hükümsün

Dilek tutuyorum

ve alacağım var senden

Unutma

yürek de yelkovanında meydan okuyor sana

Ve ben üşenmeden yazıyorum

çoğu zaman kinayeli gül döküyorum yollarına
Biliyorum, zor...

Her sabah yahut sıkışık gün ağırlığı sunduğun bu insanlar, taze bir gazete kokusu
Kandırıyorsun

en kırılgan dalların kandırıyor

Parmak uçlarım yadsıyor atlas tuzakları
Sıradanlık karşılıyor

sadece nefes alma güdüsü değil bu

Anlamak,anlaşılmak

kim bilir tanımak
Belki de başlamalı yeniden içmeli seni

İlkin oturduğun koltuğu tanımak

badana beyazlığında içmek
Güneşi

-Gülme!

Seviyorsun sende süslü kafiye icatlarını
Gülümsemen fazla geldi bilesin
Lakin sözcük ayarı bizden içeridir

bazen yürekten kalem tutan elle çok uğraşma derim

-Satır başı sözün sonudur aslında

Kızarmış ekmek
Yarım köfte
Yaren’den ısmarlama

Beşiktaş işi midye olsun
Unutmadım martıları
Bostancı(kaçak trene binme hikâyeleri)
İlle sarısı gül’ün
İlle türkü
Beyazı şarabın
Pürüzyen dilimi
İlle bu şehir

Augustos

eşi Livia'yı öperken öğüt veriyordu

‘sevginin, sevdanın, hayatın farkında ol,hoşça kal'

Ve son sözünü söyledi

-'Acta Est Fabula

oyun bitti'

Bir nefesle ağladık,toplandılar, doğduk

Bir nefesle, ağladılar, toplandılar, ölmüştük...