Hayata Dönüş
Bir gülüş ki insanın içini ısıtan
Karamsarlıkları kıran huzuru yakalatan.
Küçük bir neşe ,belki de bir umut
Bir çift gamzede hüznü kaybeden
Bir bakış ki insanın içini ısıtan
Tam inancını kaybetmişken ayakta tutan.
Gözlerde bulduran kendini,
Yakalatan gerçek anlamda sevgiyi
Bir dokunuş ki insanın içini ısıtan,
Tüm kötülükleri sahtelikleri unutturan
Artık kalmamış güveni yeşerten belki
Belki hissedebilmeyi yeniden öğreten
Yavaş yavaş taşlaşan kalbinle
Her geçen sürede kendini kaybetmek
Ve tek amacın geleceğe ulaşmakken
Öyle bir gülüş,dokunuş ve bakış ki bu
İnsanın içini bir güneş gibi ısıtan...
Gün geçtikçe yaşanılan deneyimler insanın yüreğindeki sevinci engelliyor, insanlara olan inancını azaltıyor. Olsun ama o zaman daha bir deneyimli oluyor insan. Hani yaş kemale erdi derler ya, işte böyle.
Yavaş yavaş taşlaşan kalbinle Her geçen sürede kendini kaybetmek Ve tek amacın geleceğe ulaşmakken Öyle bir gülüş,dokunuş ve bakış ki bu İnsanın içini bir güneş gibi ısıtan...
Bu kıtada dediğin gibi, insanın yüreğini ısıtacak bir sevgiye öyle ihtiyacı oluyor ki, o sevgi sayesinde güçleniyorsun, yüzün gözün gülüyor, gençleşiyorsun(yaşlıysan tabi).
Asıl olan o sevgi, o dokunuş, bir anne, bir baba, bir dost, ya da bir sevgilinin sevgisi ne karşı ona duyduğun güven ve yüreğindeki sevginin oluşabilmesidir.
Dilerim her yüreği büyük bir sevgi doldursun. Bu benim dağım, ben sırtımı bu dağa yasladım ve çok mutluyum diyebilsin herkes. Selam ve sevgiler şairim.
İçten, samimi dizeler.
Tebrikler...