Hayata Oruçlu Ağustoslar

yarı uykulu gözlerle bakıyorum hayata
saat sabahın beşi...
güneş yeni doğarkenki turuncu kıvamında,
rüzgar hafiften cilveleşiyor ağaçlarla...
lodos esiyor, burnunu çıkaramıyorsun pencereden.

en pis ağustos sıcaklarından biri,
dilim damağım kurumuş,
sana oruçluyum...

kalbim tutuşmuş, kül olumuş
ve binlerce kez yeniden alev almış...
dışarda en pis ağustos sıcağı
millet sevdiğiyle kol kola,
ben sana oruçlu...

dedim ya,
saat sabahın beşi.
başım yastığa, aklım sana kaçmakta...
kalbim mi ?
onu hiç sorma,
bilmem kaçıncı yangınında...

aylardan ağustos, saat beş otuz sıraları,
gözlerim uykusuzluktan kan çanağına dönmüş
hala direniyorum uyumamaya
güneş çift sarılı rafadan kıvamında,
dilimde modası geçmiş en arabesk aşk şarkıları,
bir kadeh zehir misali
bardağımda bir lokma su
kulaklarım uğultulu,
bedenim içmeden sarhoş...

Yoksun...
gene yoksun,
yokluk oyununun kaçıncı perdesi bu bilmiyorum.

Uzaklardasın...
dayanamıyorum sanırım artık,
ama yinede dayan diyor puslu sesin kulağımda...
hafif bir uğultu,
damar, damar olmuş gözlerim,
ellerim bitkin, zar, zor yazıyor,
yüreğim, geleceğini umut ediyor...

yemiyorum, içmiyorum.
düşünü bile kurmuyorum.
saat sabah altı,
ben sana oruçlu gelişini sabırla bekliyorum...
bir sigara yakıyorum,
bilirsin kullanmam, kokusunu bile sevmem
içmiyorum da zaten
dumanına katıp kendimi,
kaçamaklar yapıyorum yanına...
öbek, öbek dağılıyır bulutlar,
saat altı otuz, bekliyorum...
umudum tükenmiyor değil
ama gelicem dedin,
sana güveniyorum...
umurumda değil ölene kadar da beklerim zaten gerekse.
var ya, işin aslı,
aslında ben sana değil,
oruçluyum sensizlikte hayata...

Hadi gel...
bildiğim tüm dualar gelişine, sana kaçar,
gel bekliyorum...
elime el, eli, gözüme göz değmez senden başka...
ben hayata oruçlu seni bekliyorum birtaneciğim...
sevmelerine uyuyup yokluğuna uyanıyorum
yatağa gire bilirsem...
ben hayata yokluğunda oruçluyum birtaneciğim,
Gel...
söz verdin sana kavuşmayı bekliyorum...