Hayatı Silmişiz Yeniden

belli ki sende özlemişsin
aya karşı süzülen manzumeyi
harfleri uçurmuşsun son yıldızın yanına


yanmışsın yanmışız akşam kandili misali
göğe sürmüşüz yanıkları
üflemişler rüzgarı katıp peşine


üşümüşsün
üşümüşüz ekim'in böğrüne saklarken düşlerimizi


yağmurun feryadı olmuşuz sırılsıklam
asılmışız sonra ölü güneşlere


iplere serilmişiz
gri fanilalar gibi
kirlenmişiz yine toprak yağınca hayalimiz üzerine


perdeler açılmış
perdeler sönmüş
iki sahnelik oyunlara

soysuz temaşalar eğilmiş
boş koltuklara



selam vermişiz
selam almış
avuçlar yorarken alkışımızı


boynumuzu kırmışız
saçlarımız dökülürken
tozlu sahneye


hayatı yazmış
hayatı silmişiz yeniden

yine her şafakta...