Hayatım

hayatım sararmış bir defter yaprağından
ibarettir sadece
mutsuzluk içinde
sonbaharda yapraklarını dökmüş
çırıl çıplak kalmış bir İstanbul`da geçmekte
sevdiklerim sevmezken beni
ve benim beklediklerim
gelmezken geri
ağlarken kuytu bir köşede
söndüremezken
gözyaşlarım yüreğimdeki ateşi...

yağmurlar...
onlar kızgındır toprağa
ne zaman yağsa tokatlar durmadan
sevmez ki bulutlar geceleri
ne zaman gece o zaman hüzün
yıldızlarda göz kırpmazlar artık bana
çünkü artık paylaşamazlar
gökyüzünü
kayarlar yanağımdaki tuzlu yaşlar misali
ya kuşlar onlar
bir türlü ötmezler burada
kaybetmişlerdir seslerini
yutmuştur koca betonlar onlarıda
burda kışları kar yağmaz
çünkü yağsada beyaz kalmaz
rüzgar ise artık sevmiyor ağaçları
onların yapraklarıyla
güzel şarkılar söylemiyor

Ey güzel istanbul
Neden susuyor
Neden sevmiyor
Neden aldıklarını geri vermiyor