Hayatımın Romanlaşan Yüzü
Süründüm kendim olmayan yolların tozunda
Üstüm başım yırtık sayfalar yüzünde
Yalnız kalmış ölü sessizliği
Ağlaşan martılar çığlığında aynalarda
Bekleyen yüzlerim
Maskelerimde boyalı tuvaller
Duvarımda asılı unutkanlığımın utancı
Gibi bakan izlerim toprak kokusunda
Ağlaşan çaresizliğim
Koynumun sıcaklığında
Sevgilimin tensiz ruhu
Ellerimde bıçak olmuş zaman
Kalbimin orta yerinde
Yokluk uçurumları
Göz bebeklerimde karanlık bir nokta olur hayat
Uzandığım sevdalardan uzak
Tarihlerin takvimlerinden
Düşmüş bir mevsim...
Rüzgâr dilinde denizimin dalgası
Ezilen gözlerimin ışığı uykularımda
Körlüğüm...
.....
..................
Roman yazmaya kararalı günler alfabesinde
Kelimeler silik yazıldı
Suya...
Oysa kıştı kalemden dökülen.
harika, çok güzel bir şiir,👍👍👍👍👍 tebrikler
çaresizlik kokan bi şiir... çok fena çokkk... ben de kendimden bişeyler buldum bu şiirde..