Hayatın Cilvesi

Bir zamanlar maviydi hayallerim;
Siyahı bilmezdim.
Mesela, maviydi düşde gülen yarin gözleri
Maviydi elbisesi...
Siyahı bilmez, yada bilmezden gelirdim
Bildirirmiş hayatın cilvesi..

Yıllar, harab etti bedeni;
Eskitti mavilerimi.
Siyahı öğretti;
Kara gözlü, kara vicdanlı bir yar
Buda hayatın bir cilvesi..


Sonra soğuğu öğretti yıllar,
Soğukta solumayı öğrendim !
Soluğu yeri geldiğinde tutmayı,
Yeri geldiğinde isyanı ibadet saymayı..
Hataları doğrularıma meze yaptı yıllar
Kılavuz olamadı asla dilbaz isyankarlar..

Yakınlarda nefreti öğretti hayat denilen koca yalan
Riyayla karışık, candan kan akıtan yalan...
Yaktı canımı, her güvendiğimde
Kıstı sesimi, batıla direndiğimde..
Ve sahne bitti
İki gözyaşı damladı:
Biri erciyesin beyazına,
Diğeri siyah taşlı mezarıma...