Hayatın Kıyısında

Ummana dalmadığım gibi
Hayatın oratsında da geğilim,
Ama yine de ,
Yalnız değilim ki ben
Kapı var pencere, panjur, perde
Hepsi kapalı da olsa.

Karanlığı severim sahte gülücükleri göstermez!

İnsan olmayı öğretiyor hayat bana,
Hemde en zifirinden...

Sever hayat beni!
Ben ondan kaçtıkça...

Hayatın kötü çoçuğuyum...


Örnek diye beni gösterir...
Tüm yalnızlara.

Katılmaz ortada dönen oyuna...

Dili istemeyi eli vermeyi bilmez diye
Yalnızlığı tanıdığı kadar yüreğini bilmez diye
Dalında solan güle benzer hüznü, kısa ömürlü

Su misali akıp giden hayata bakarken kıyıda durup...
Çoğu kez alır başını gider
Yerinden bile kalkmadan...