Hayatın Ortasında

Hayatta herşey doğru başlamıyor, bazen ortasından başlıyor mücadele, bazen sonundan...




Orta halli bir ailenin oğlu olarak geldim bu dünyaya
Anne, babamdan uzak geçirdim çocukluğumu, ninemin kollarında
Orta şekerli geçti gençlik çağım
Hasret asıldı yakama, uzaktı sevdiklerim
Orta yolunu bulamadım hiç mutluluğun
Hayatın güzelliği meğer; hüzün ve efkârda gizliymiş
Orta yaşlı bir insanın yaşamdaki
Orta noktası dökülen gözyaşlarıymış




Başa dönelim


Bir bankta otururken görmüştüm seni elinde Marc Levy´nin romanı
"Umudun Çocukları"
Ve sen kitabın bir parçasıydın sanki
Baş döndürücü güzelliğin ve o masum gülüşün
Baş etmeye çalışırken sana doğru bakma isteğiyle
Yakalanırsam vereceğin tepkiden de çekinmiyor değildim
Her gün aynı saatlerde seni bekler olmuştum
Baş aşağı düştüm herhalde bilmediğim bir kuyuya
Baş belası bir aşk aldı yine beni kollarına
Şu an senden kalan okuduğun o roman
Baş ucu kitaplarım arasında
Baş tacı yaptığım söylenmemiş sözler
Okunmamış yapraklarda


Bir gün
Son derece sessiz geldin
Yalnızlığıma hiçbir duyguyu yaklaştırmayacaktım
Yemin etmiştim
Son kez
Son bir şey söyleyeceğim dedin
Son görevimdi belki dinlemek bilmiyorum
Ve saklamak hislerimi
Son nefes gibi dudağımda esti dudağın
Ve gözlerinde, gözlerim
Açıldı sayfaları rüzgardan romanın

Baş belası aşk,... Orta yaşlı bir insanın
Son sözünde

Kapandı kitap...