Hayatın Renkleri

Sokaklar sus pus olmuş

Kol geziyor ıssızlığın gölgesi

Süzülmüş kirpikler

Derin uykuda evler

Şehir mahzun yetim kalmış adeta

...Nemrut pazarın sukuneti hakimken vakte

Balkonumun üçüncü parselinde oturmuş sabah kahvemi yumduluyorum

Güneş hayli cüretkar

Cömertçe cihana üflüyor ziyasını

Lakin bir kasvet var havada

Oldum olası sevmem şu pazarları

...Bir Yudum daha alıyorum kahvemden

Yanı başıma bir kelebek konuyor

Benzi solmuş beyhude kahırlanıyor

Mermerin üzerine sıralanmış kalanşolarım(kalanchoe)oturuyorlar karşımda

...Kelebeğin mahzunluğuna dayanamıyorlar

İlk adımı kırmızı atıyor

Üzülme sen nolur

Dokunmayı bilirsen şayet

Hayat benim gibi kızıl ve sıcacık

Turuncu giriyor lafa olanca heyecanıyla

Yok yok benim gibi fosforlu alımlı

Sarı durur mu benim gibi nahif, asil

Toz pembe rengiyle müsemma ince zarif aralıyor konuyu

Bazen de benim gibi uçuk esrik

Tüm şatafatıyla fuşya olan atlıyor

Hiçbirine kulak asma

Tam da benim gibi göz alıcı albenili

Beyaz boğazını temizleyerek

Leydi edasıyla

Bana kalırsa ben gibi

Saf, duru, masum

Hisset yeter ki çek içine

Derken bodur güllerim de tepkisiz kalamadılar

Yabanın alına gülüne bakma

Alını gülünü kendin boya

Benjamin yeşilinin ağırlığına yaraşır üslupla

Onların farklı farklı tablolarına kanma

Zira tümü mevcuttur hayatta

Rengarenktir işlemeyi bilirsen yüreğine

Bilirsin lacivert de bir renktir

Dedi bilge bir edayla

...Dalmışım onların sohbetine

Meğer o kelebek

Nobran yüreklerde örselenmiş

Kanadı kırılmış ruhum imiş

Kucak açtım sardım sarmaladım

Sevgiyle bastım bağrıma

"Menekşe"