Hayatın Senden Çaldığı

Ne o, dostum,
Buruşmuş yine acıyla yüzün?
Sanırsın ki,
Göz yaşlarının tuzu,
Yakmaktadır gözlerini.
Oysa ki, yanan yüreğindir,
Hem de alev alev...

Nedir, dostum,
Istırabını çektiğin?
Yaşadıkların mı?
Yaşayamadıkların mı?
Yaşayıp da,
Pişman oldukların mı?
Yoksa hepsi birden mi?

Bak, dostum !
Yine oynuyorsun,
Zarlarını yalnızlığa,
Hem de bile bile...
Kaybetmek için oynuyorsun !
Sesin bile çıkmıyor.
Haykırsan da,
Vermiyor buna imkan,
Bağrındaki bıçak yaraları..
Bağırmak varken,çığlık çığlığa,
Sen susuyorsun...


Kim bu hırsız,dostum, kim?
Sevgini,ruhunu,benliğini,
Geçmişini,geleceğini,
Daha önemlisi hayâllerini,ümitlerini,
Senden merhametsizce çalan?
Kim bu hırsız?
Kader mi?
Talih mi?
Yar mı?
Ağyar mı?


Dön de bir bak hele,
Şu haline aynada, dostum,
Dön de hele bir bak !
Kan revansın !
Şuursuz bir acısızlık içindesin,
Perişansın...
Dünyana küsmüş,
Herşeye sırt çevirmişsin....
Sanki, yaşamıyorsun...
Sevilmediğin bir yana,
Sevemiyorsun bile artık.

Kusura bakma ama dostum,
Sen çoktan bitmişsin,
Bitmişsin sen artık !
En önemli şeyini kaybetmişsin...
Yaşaman, soluk alman için,
En gerekli şeyini;
Hissedebilmeyi,sevebilmeyi...

İşte dostum,
Maddiyatın,maddiyat düşkünlüğünün,
Şu amansız yaşam mücadelesinin,
Senden çaldığı budur...
Hislerin, dostum,....
Ve insanlığın....
Anlıyormusun beni dostum?
Anlıyormusun?


-Hayatını maddiyat temeline oturtmuş,duygusuzlaşmış tüm insanlara ithafımdır-