Haydi Mutsuzlukları Yakalım!!!
Ne renksiz kalmış dünyam!
Ne de geç fark ettim...
Hayatım gözyaşı selleri,
Birkaç kuru mutluluk,
Yakama yapışmış yalnızlık,
Bir de huzursuzluk...
Bir siyah kalmış ellerimde,
Ben de o tek renkle,
Boyamış durmuşum hayatımı!
Göremez olmuşum mutlulukları...
Şimdi...
Artık bitti!
Sonbahara inat,
Ağaçlarım çiçek açmalı,
Bu yağmurlu havaya inat,
İçimde güneş doğmalı.
Hayat bir resimden ibaretse;
Tüm renkleri kullanmalı,
Pembe,mavi hatta sarı olmalı,
Her gün,her sabah,
Belki de her saat...
Yeniden,
Yeniden başlamalı!
Önce şu yalnızlığa çare bulmalı,
İnat değil mi?
Herkesi,
Tüm insanları hayatına sokmalı.
Çok asık suratlı kalmışız,
Azcık sırıtmalı,
Kahkahalara boğulmalı!!!!
//Hayata savaş açmalıyız.siz de bir savaşcıysanız,bu savaşı kazanmadan ölmezsiniz!Hadii biz insanlar inadı severiz,İnadına yaşamalı!!!//
teşekkürler banu ablacımm...😊
Anlamı bu kadar güzel ve olumlu bu şiiri on beş yaşında biri mi yazdı? Gerçektenden kendinle gurur duymalısın Rumeysa.Çok iyi yazmak dahil üstüne bu kadar güzel düşünebildiğin için.İki kere tebrikler👧
🙂teşekkürler...
canım benim çok güzeldi umutlar kalbinde hiç solmasın öpüldün👍
herkese değerli yorumları için teşekkür ederim...😊