Hayır-Şer

ağ koptu
örümcekler özgür artık.
boşlukta salınıyorlar
kurulan bir ağa takılabilmek mucize !
aşağıda sadece boşluk ve karanlık..
düşmemek elde değil,
bağlar çözüldü artık.
zehirli zehirsiz ne farkeder
hepsinin de yüzü toprağa döndü
güçlü güçsüzü ezemez artık
gücün hükmü ağın ipinde kaldı.
ağ koptu
örümcekler düştü
toprak onları da kabul etti...
derken mevsim değişti
yağmur geldi
fırtına uğradı gitti
sel basacaktı deprem yetişti...
hengame hızını kesmedi.
aylar aylar aylar geçti
sonra bir gün
hiç bir şey olmamışçasına
bir sabah kar geldi;
çekilin aradan yoldan şuradan dedi
ben size huzur getirdim.
''huzur'' dediği beyaz örtüyü
şehrin üstüne serdi.
uykuya daldı bebekler
ağlama sesleri kesildi.
huzur gerçekte bu muydu?
daha önce neredeydi?
ya örümcekler tutunup düşmeseydi.
ya toprağa dokunup başlatmasaydı fırtınayı,
dindiğinin farkına varılır mıydı?
her şerde bir hayır vardır
şer dediğin aynanın karanlık yüzü
şer aynanın sırrıdır.
çünkü şer aynanın aynısını yansıtması için
farklı cepheden onu kollayandır.