Hâyırlar'a Vesile Olma

Vurursan yüreğime; kucak dolusu, gerekçeli hâyırlar'ını,
Aşk fışkırır vurduğun yerden, yüzünün kıblesine.
'Gel' demeye üşenen dilin;
utanır,
tek renk lâl giyinir, pişmanlıktan olma...

Gayrı kilit vur be mazine,
doğmasın güneşe eş olup günlerine.
Ay'ı çağır!
Karabasanların tiryakisi olmuş geceden.
Çağır ki yıldızların şevki kırılmasın,
dönmesinler intihar sözünden.
İzin verme gri bulutların set örmesine,
verme ki dile beni ölümlerinden.

Sakın hâyırlar'ını...
Sakın hayalinde gark etme beni,
Mahşerden önce yokluğunla sınama.
Ölüveririm yoksa avucuma bıraktığın körpe yalnızlığımda.
Cesedim buram buram sen kokar.
Tesellilerin kaybetmişliğimin mahcubiyetine etmez tesir.

Hâyırlar'ından geriye.
Mercan gözlerinin izi kalır göz bebeklerimde.
Kanıt olur...
Failim olduğun anlaşılır.
Meçhulde kalan Sen değil, sadece sözlerim olur.
Bu yüzden gitme...
Gelmedin daha...
Doğmadım daha gönül rahminde, hâyırlar'ını neşter belleme.

Savrulan her hâyır hiçlik bindirir sırtıma,
Hüzün indirir gök, ılgıt ılgıt...
Dinmez olur yamacımda seni görmeden; bu fırtına.

Adına yakışır davranmaksa niyetin, iliklerime kadar özlerim.
Sayıklamalarım yazılır, çetrefillerle dolu ömür üzerine.
Ahlar'ım,
keşkeler'ime yanaşır,
ağlaşırız gizlice.

Ağıtlar yakar, hâyırlar'ını demlerim kısık sesimde.
İçilecek tadı olmasa da,
zehir bilir,
bileklerimin intihar durağında alırım soluğu.
Adınla vukû bulur ecelim,
kayboluşuma ad olur gözlerinin doruğu...