Haykırabildiğin Son Nefestir İçindeki

Kırılır buzlu cam her nefes alışında
Bir ateş topu sanki içinden çıkardığın
Suda kaybolup gidendir hayatın
Her yağmur yağdığında ortadan kalkan...

Toprağın altındadır sevdiklerin
Solar birer birer sevdiğin çiçekler
Bardakta ki son damladır içtiğin su
Ve haykırabildiğin son nefestir içindeki...

Ne güzel şey yaşamak öylemi
Sanmıyorum içinden söylediğini
Konuşursun durmadan
Gün geçtikçe yitip giden ömrün değilmiş gibi...

Yanma şimdi boşuna harcadığın her nefese
Kaldı mı önünde gidebileceğin son düzlük
Diyebileceğin son kez içindekileri
Ve ne yazıktır ki haykırabildiğin son nefestir içindeki...