Haykırış
Saldır,durma!
Bağır bağırabildiğin kadar yarınlara
İçinde sen olmayan her türlü dünyaya.
Bir olamayan,insan olamayan her varlığa,
Bağır;bağır,durma!
Yüreğinin derinlerinde bekleyen her nefreti
Karanlık içinde kalmış her ben'liği
Vazgeçilmişlik dolu her geceyi
Kus,haykır,durma!
Hayallerin bittiği bu sonbaharda,
Gencecik yüreklerin kanatlanıp uçtuğu
Anaların feryatlarının yeri göğü inlettiği
Bu,kızıllık dolu ama mavi dünyada
Sakın ola uyuma,uyuma çocuk!
Geceler ne kadar karanlıksa
Gündüzler de artık bir o kadar karanlık!
Ölmüş insanlık,
Ama sen kapama gözlerini çocuk.
Sen kapama ki gözlerini
Haykırsın yüreğin,konuşsun dilin.
Susma,sakın!
Bağır,bağır,bağır...
Ve asla durma çocuk!
Yaşat umutlarını; yaşat ki
Ölen insanlığa tutulan yaslar bitsin
Uyansın artık nefes alan her varlık
Doğsun yeniden güneş,
Bitsin bu karanlık..
İnsanlığa bir sesleniş, çocukların değerliliğine bir vurguydu şiir. Mısraların kısalığı daha da yakışmış şiire sevgili şair. Kutlarım.