Hazan Bastı İçerimi

"Annemin anısına saygıyla"


Çiğ gibi düşüp,
çığ gibi büyümekteyim.
Kökleri derinlerde bir çınar taklidi yapmakta bedenim.
Oysa, toprağa yeni düşmüş gibiyim.

Dün mü doğurmuştun beni anne?
Yeni yaşımı bugün mü kutladık?
Peki, şu yarım yüzyıl söylentilerini çıkaran kim?
Kim dedi, kim gördü yaşamışlığımı?
Tarih mi tanık, kitaplar mı?

Dağılıyorum anne, savruluyorum.
Hazan yelinde yılkıdayım sanki.
Kaşım, kirpiklerim dökülmekte caddelere
ve isyan kokmakta tenim.


Darmadağınım, sarara bozara gidiyorum anne.
Bedenimi yaslayacağım,
omuzunda ağlayacağım tek kişi yok çevremde.
Sen gideli, sen gibi kimse sarmıyor beni.
Görmezden geliyorlar, yanaklarımı yara eden yaşları.
Bir parmak uzanıp da silmiyor gözümden akanı.
Kimse bir mendil uzatmıyor bana.


Uçuşuyorum tut beni anne.
?Köklerin derinde? diyorlar bana;
Dayanarsın...Güçlüsün diyorlar
İnanmıyorum bu asılsız söylemlere.
Yıkılmaz bir ağaç değilim.
Kale değilim ben, işgal edilecek.
Sarı-yeşil gözlerime bakmıyor,
dokunmuyor ellerime kimseler.
Sevdamı alan, merhabayı veren yok.
Kırgın yüreğim devasız acılarda.


Tatlı dilime vurgundu tanrılar anne.
Tanrıçalar kıskanır şirinliğimi.
Gülen yüzüm hayattır karşımdakine.
Ve dolup da taşan bir testiyim şimdilerde.
Gözlerini kapatırlar beni görmemek için.
Çalmazlar kapımı şimdi, işim bittiği için.


Kendime yarattığım dünyada,
sınırlarını çizdiğim,
bağımsızlığımı ilan ettiğim cumhuriyetimde,
hayal başkentimde yapayalnızım.
Topla tüfekle sınırlarımı zorlamakta dost dediklerim.
Ateş altında düşlerim.
Kayıp gidiyor ellerimden,
kışa hazır bedenim.
Tutamıyorum.
Gidiyorum anne.
Hazan bastı içerimi.