Hazan Gecesi

Bir Hazan gecesiydi
Fenerler sönükdü, çok karanlıktı
Ama olmuştu sokakların İnsanları
Hayincey'di beni bıraktığın gece
yaşamın Ölüme değdiğini hissettim o an
Mevsimlerden Yalnızlık'dı
Hazan düşmüşdü yeşermekte olan yüreğime.
ve sonra
delicesine Avazım çıktığı kadar
Mercan Dağların tepesinden isyan ettim sana
Deniz'de gördüğün gözyaşlarımdı parlayan
bir Yakamoz gibiydi ağlayışlarım
Maviydi Sema gibi umudum
Islandım
eğili verdi topraga boynum
yapraksızdım üşüdüm

Ey be
Kayıp Sevgilim
Nesfesimle ayazı üflüyorum
camda yine göremiyorum seni
dudaklarım titremekde konuşamıyor artık
Rüzgarın Islığı sesimi bastırır oldu
Suskunum sana,
Hasretim şimdiden Güneş gibi yakıcı özlemine
Şahrudlar bile az geliyor
söndürmüyor bu Ateşi.
Alev, alev yanıyor içim bir Göktaşı gibi
Güllerin kurudu
ayrılık kokusu sardı etrafı
Bertaraf oldum gün gece

Duy be sevdiğim
Her Yağmur yağdığında öpüşüyorum seninle
doruklara tırmanıyor özlemim
gücüm kalmadı
boğuşamıyorum çılgın dalgalarla
ben kendi kavgamla yaşıyorum,
ayrılık benim Düşmanım oldu
ve hep kaybediyorum,
güçsüzüm kazanamıyorum
Ellerim Güneşi tutmakta
niyetim sana giden yolu aydınlatmakta
tutamıyorum, kayboluyorum....
Yıldızlar birer, birey kayıp gidiyor ellerimden
sana kavuşamıyorum..
Tüm umutlarım tükeniyor
üşütüyor iyice hazan gecesi
üstümü örtün ne olur
Çıplak görülmesin yüreğim
çünkü ben artık ölüyorum