Hazan İsimli Kızıma

Sen küçüksün yavrum
Sakın ağlama
Gülücükler yakışır ancak
Gamzeli yanaklarına
Hiç kundak sarar mıyım
Gül kokacak
Gonca yavruma
Gel!
Kasım kokan avuçlarıma
Hoş geldin Hazan
Hoş geldin dünyama



Bakışların ışık saçar
Ayla yıldız arasında
Zamana inat
Gündüzden geceye uzanan yolda
Sen ağlamayasın diye
Seherleri sağarım saçlarına
Hayallerimi sallarken
Babanın tahta beşiğinde...
Yavrum şimdi gel
Emzirdiğim düşlerime
Hoş geldin Hazan
Hos geldin evine



Uykuda mıyım
Yoksa uyku uyanık mı kalmış bende
Hayal sandığım anda
Hazan Eylül'ün kucağında
Beni kanatlarına almış



Aslında
Ne zaman büyümüş
Ne de emziğini vermiş bana
Yıllardan aylardan günlerden eylülken
Zaman kızıma eylülde
Bir hayalle can verip
Eylülle toprağa vermiş



Güle güle Hazan
Yine gel olur mu Eylülle düşlerime
Ben artık ölsem de
Unutma bizi kızım
Sakın unutma
Baban seni hep bekliyor olacak
Tahta beşiğinde


Duygusalca

Zaman/eylül/hazan

Bu şiir hiç çocuğu olmayan , eşimin rahmetli teyzesine yazılmıştır.

Hazan bilinir ki hüzün ayıdır.Duygusallığımı tasıyan hayali diger kızımın da aynı zamanda adı.Tüm siirlerim de hazan hüzün eylül ayrılık gibi konulara yakın temalar işlerim.Burada da Hazanı hiç cocuk sahibi olamayan ,esimin Rahmetli teyzesine yazdım.

O toprağın altında haberi yok sansamda ,
her hazan bulutu üzerine yağınca yağmurlarıyla ,
Anlıyordur hazanın aslında onun kızı olduğunu.



Rahat uyu Senin için bir kız büyütüyoruz