Haziran Mektubu

1
Sen ve oğul
Galata kulesinden sallıyorsunuz elinizi,
Bense balgat iskelesinde
Can yakan yalnızlığın,
hüzne yoldaş dalına konuyorum.

Bilirsin mutlak vardır bahçemizde ağaç
Rüzgarın getirdiği böcekler,gezinir yapraklarda,
Ve ben de geziniyorum.
Tanrılar dalmışken tepedeki patrik'de uykuya
Gözlerime serilen denize dalıyorum.
Sofradan yemini alan martılar
İsterim ki alsınlar kanatlarına yüreğimi,
Oysa demin kırıldı ağacın dalı,
Kızdı tüm böcekler ve tanrılar,
Ürktük ve kıyısına yaklaştık
Haziran öğlesinin.

2
Güneş ve beden
Kucak açtı toprağa
O vakit gömüldü ölüler
Diriler selamladı ayaktaki ağaçları,
Bir fırtına kopsa
Onlarda yaklaşacak kıyımıza
Ama isterim ki kalsınlar orada,
Ben yalnız adam
Geçen vapura meteliksiz bakan
Ve ümitle bekleyen
Yunanlı kadının sesini.

3

Benden öncede bekleyen oldu mu burayı?
Beklemiştir.
Şimdi
Bir çoğu pazar öğlesi sevişir
Bir çoğu hasretden gebermiştir!.

Ahh...
Papaza sunuyorum dilimdeki küfrü
Bağışla beni karıcığım!
Sövmek geçti içimden
Ve söverek yürüdüm.

Çıktım galatanın en tepesine
Sarışın yaşlı kadınlar ve adamlar
El salladılar Atina' ya,
Bende salladım elimi
Kanadını silkeleyen kuşlara.


Rutkay Aziz'e verdim imzalı kitap
Fırsat vermedi ki yüreğim içeyim çay
Fırladım olduğum yerden dışarı,
Ve yürüdüm insan kalabalığına
Gün akşam üzeriyken, kulak verdim bir türküye,
İçimde kırıldı yalnızlığın aynası,
Ve ne zaman dönüp baktımsa ardıma
Galata'dan el sallarsınız karaköy yakasına.

Karıcığım;
Ertesi günü bekliyorum,
İstanbulu avuçlarıma alarak
Gelecek sabahı aralıyorum,
Bu ne işkence, bu ne ızdırap anlamıyorum
Sen,çocuk ve ben..
Kavuşamadık ya
İçim acıyarak
Ona yanıyorum..