Hecesine Ak Düşmüş Kelimelerin

Bir gün
Soğumalı ucundan tutuşturduğun hayat...

Öfke bulutları yıkıp devirse de her şeyi
Selvi dalında salınmalı kırgınlıklar...

Bir gün
Hecesine ak düşmüş kelimeler
Gülmeli her cümlesinde ağız dolusu kahkahalarla...

Satır arası seyrinde "raksa davet" demeli
Bitmeli harf harf bezenen küskünlükler...

Bir gün
Konmalı kumrular kelimelerin her hecesine,
Yine kırlangıçlar oynaşıp durmalı
Cümle arası soluklanmalarda...

Bir gün
Bilir gitme vaktinin darlığını
Ve sessiz ve soluksuz kalır
Yudumladığın kahvenin telveleri...

Martılar uçuyorsa hala
Penceresinden seyre daldığın göğünde
Bir selam da benden onlara...
Her çığlığında bin pişmanlık taşımasınlar,
Kırmasınlar o naif yüreğini...

Bir gün
Bitmeli ferman mührünü vurduğun kırgınlıklar
Affa kurup çilingir sofrasını hecelerin
Bağışa kadeh kaldırmalı her hecede kelimelerin
Ve yorgan sermeli yüreğine cümlelerin...

Bir gün
Soğumalı ucundan tutuşturduğun hayat
Ve hecesine ak düşmüş kelimelerin
Affedebilmeli...

29 Mayıs 2012 / İstanbul