Hedera

Toplamalısın rengini dağda esen yelden
Derinde uçmaya meyilli gök ve yıldız

Mor dalgalar koşuyor en dipleri
Çıkar derin uykulardan çıplak ayakları


O halde Hedera
Düş kurduğum vakitlerin yüzü suyu hürmetine
Canı yitmiş gölgelerde tanelerin afilli kıvrımları
Kaldırımlarda Ay yürüyüşü
ipi kopmuş gemiler bir damla suda
Öldürmelisin...



Yağmur hevenkleri asarken yeşil
Sır mezarlar çiçek açarken çoktan ve
Avuçlarımda toprak serin kırbaçken
Gözlerime bakarak yürümelisin
Aynada dumanlı seyir..



Genişledikçe izler taşıyan suskunkuk
Ömrü kurtarır mı ıslak suda
Neydi geçen sayısız demler
Karanlıkta bağıran neydi
Kıyamet kadar duy beni Hedera
Hele düşün Süleyman’ı ayrılığın kuyusunda.
Insan eli vardı yüreğimde
Üşümediğim..
Yağmur durdu kar üstüne
Ağaçlar denizler geçti de başımdan
Bu kadar mavi duvarda
Acı geçmedi


Bir gece yarısı güneşe çıkardılar beni
Uçurtmam seyirdi göklerde
Dağda yanan ateş sönmedi
Hedera