Hep Aynı Nakarat

hisseden kalbimi kazımalıyım yerinden
balyoz yemeli hafızam ki
anmamalıyım kanayan günleri
zamansız düşüyorsun aklıma
vakitsiz kırılıyor kolum kanadım
öyle bir zamandı ki çok eski
bulûğ vakitlerindi
anlatamıyordun içinin içine fidanlar ektiğini
tepeden tırnağa sevgi atıyordu hücrelerin
hatta fazlaca sevmenin saf yanıydın ki
gölgende bile cayır cayır yanardım

(ahh sen bir melektin)

hata adledilirdi adımların çünkü delikanlılığın raconunu sevmiştin
ama babam sevmezdi tavrını
kocaman sesinden kaçar sinerdik pencerenin pervazına
ne olur
ne olmaz
ensemize inebilirdi cehalet tokatı buydu en çok isyanında zaten
ilk sigaranı yaktığında yasaklarına indi zulm
işte o an
içtikçe içesin geldi zehir zıkkım hayatı
çekirdek büyüklüğü beynim senle tanıyordu nefes almayı
sen
ve
içimde kopan fırtınalar
ilk sesimi saklamam ilk korkularım sanaydı
ya incitirse babam
dayanamazdım inci tanesi göz yaşlarına
ahh ah delikanlım...

berbat geçti feleğin çarkı
fakat ufkun bahardı çiçekler açacaktı birgün
binbir umutla açtın şişelerin kapaklarını
devrildin her defasında
düşmeden seni tutabilmeyi nasıl isterdim ah bir bilsen
sana yakışmazdı sarhoşluğun belası yinede çok severdim seni
canımdın
canım..
mütemadiyen sığınırdın votka rakı bira ne varsa
ve
her defasında yolunu kesen babam
biliyordun dağlarım küllenirdi sana baktıkça
baktıkça sökülürdü etimden tırnağım
böylesine talihsiz olmamalıydı yaşam
Tanrı aşkına böyle mi korunurdu insan vicdanı olamaz mıydı cehaletinde...

diyorum ki
elle tutulur bir yanı olmalı sunulan yaşamın lanet olası paçavra kader...

kederin yetmez gibi birde sevdalandın ya Zülbiye'ye
tükenen umutlarla karşılığı olmayan kalbini alırdın ellerine
gizlenirdik izbe yerlere dibimizde leş kokan şişe
naranla ölüp ölüp dirilirdim kurşunları giydirirdin bedenime
hep aynı şarkıyı sarardık dilimize
çok ağladık
içimiz buruk
yaşımız masum
suratımız asık
''Bir öptüm bir öptüm, bir daha öptüm ''
kahretsin!
hep aynı nakarat

(kanatsız melektin sen
off be !!! )

...

geçen ömürdü böylece
acıdan ibaretti senden aldığım her dem içime ağlamayı belledim senle
hep hicran
ne babam kazandı
ne de zaman
siroz illeti hepimizi yendi
uçup gittin benden çok erken
dayanılmaz
anlatılmaz bu acı

ahh hafızamı silebilsem, bir silebilsem hafızamı...