Hep Engebeliydi

Seninle yürüdüğüm yol
Hep engebeliydi
Stabilize

Hep yorulduk biz
Alnımızda kan terleri birikti

Şehirleri göç ettirirken birbirine
Sen gün batımına
Ben şems'e

Omuzlarımızda yükler vardı
Boşaltıp atamadığımız şehir çöplüklerine.

Bu yüzden hep yorgunduk
Dudaklarımızı ıslatamadan uyuduk

Rüyalar sevişti
Yastıklara bırakıp ten kokumuzu
Saç tellerimizi biriktirdik döşeklerimizde.

Öldük biz gülüm,

Vurmaktı asıl olan
Geçmişi
Tek kurşunla dokuz milimetre kalibre

Yapamadık
Ölüleri canlandırdık
Dudaklarımızda son kalan suni nefesle

Onlar ölüydüler aslında
Başuçlarında hüzün servileri
Topraklarında bir sürü dua

Cennet sorgularından çalmak
Ve kefenleri yırtmak
Yeniden kundaklara sarmak
Çile bebeleri büyütmek, nafile

Nafile
Hayat öpücüklerinden ölüler doğurmak

Zulüm sevişmelerinde
Kasıklarımızdan düşürdüğümüz yalnızlığımız

Biz yalnız sevgili
Yine yalnız birbirimizde

Karanlıklara yürüyoruz yine.



Seninle yürüdüğüm yol
Hep engebeliydi
Hep stabilize

Pabuçlarımız yırtıldı
Bu uzun yürüyüşlerde

Kan revan
Ayaklarımızı saklıyoruz şimdi
Sahte gülüşlerle

Gamzelerimizde
Bir sürü yitik zaman birikti...