Hep Gidende Mi Kabahat???

keşke bilebilse insan neyi istediğini...
ya da kaybetmeden sevmeyi,
ama doğruya bu hayat,
yanlışlarıyla öğretiyor kendini.
bir bakarsın sevda elinden tutmuş,
bir bakarsın ayrı sulara yelken açmış.

hayat da insanlar kadar garip...
dün sevdiğini, bu gün beğenmiyorsun.
kaybedince mi özlenir sevgi?
yoksa kayıplar mı, açığa çıkarır onu?

sonra bir anda dank ediyor düşünceler,
hayatın bir sahneden ibaret olduğu.
yeni rollere geçmek için...
eski replikleri mi oynamak gerek?
bilmiyorum ne istediği mi?
yoksa hayat her yeni günle,
süpriz problemler mi çözdürecek?

hep gidende mi kabahat?
yoksa kalan mıdır, kabahatiyle oturan?
kırdı dişlerimi, uykularımı bu demirleblebi sorular.
bir kabahat varsa ben işledim
demek geliyor bir an içimden.
sonra gurur ve kibir üstüne bir çizik çekiyor.
bağırsada içsesinden, bir özür.
boğazın geçit vermiyor.

ve anlıyorsun sevgini,
iki kelimede kaybettiğini
'Affet beni'
söyleyemediğin o iki kelime
seni afetine sürüklüyor.
ve gurur,
ve kibir,
bütün yıkımıyla;
depremin oluyor.