Hep Sek Giderdi Ömür

yad edelim dedik dostlarla anıları,
kimi kimsesi kalmayan gecelere sığındık,
saat
bir anasonun bir de mezenin arasında mekik dokuyan hasrete sarılmış
yelkovan ile akrebin dansında ilerleyip durdu..
güneşi beklerdik biz küçük iken
yağmuru severdik ama hayallerimize tekila gibi tuz dökerdi..
büyüdük bir şekilde..
kimimiz adam oldu beyaz gömlekli
kimimiz adam oldu, paslı, yağlı bahçıvan kraliyeti işte.
bir türlü düz yolu bulamadık, hep ismail dayının kabahati..
efkar da yoktu önceden, aşkta..
hep sek giderdi ömür..
çok sevdiğimiz efes oldu gittikçe, gittikçe büyüdü hayaller
sigara dumanına sarıldı, uçtu gitti
sek rakıya bağlandı sevdalar, seviyorum sevmiyorum be !
ismail dayı her defasında yarısını aldı harçlıklarımızın,
biz yemedik, gezmedik..sadece içtik anlaşılan
gençtik, sarhoştuk.
neye, nelere sarhoştuk ya , o da bilinmezdi.
her gece bir adam olurduk, beş kişi bir adam !
yolu şaşırıp meydanda uyurduk,
soğuk işlerdi, ölürdük belki de, kimsesizdik,
hastahanelerde uyanırdık bazen, bazen de nezaretlerde..
' yeter be ! ' diyen çok oldu..hayat bize bir türlü yetmedi dostlar..
gençtik, çocuktuk belki de..büyüdük, büyüdüm bak
yirmi dört yaşındayım,
biri bitti okulun, diğeri de bitti, adam olacağım ben adam !
paralı değil, fiyakalı değil..
her sabah üşüdüğüm yalnızlıklarıma anlatacağım işte seni..
ne anason kokacak sensizlik, ne de bir çiçek...
herşey aşkı anlatacak, susacak tarih.
söyle dostum..
bir sarhoş şarabından vazgeçer mi ?
anla artık be...anla
rakı da sek, yalnızlıkta...