Hep Sonradan

Hep...telefonu kapatınca konuşmaya başlarım,
Söylenmemiş sözlerimi bir tiyatro finalinde,
Hep kendim alkışlarım,
Ne zaman ki kapanır telefon gider sesin,
Başımı vuracak taş ararım,
Hep...yüzün karşımdayken bakmak ister doyasıya bakamam,
Gözlerime biri kilit vurur açamam,
Ne zaman ki sen gidersin,
Bakmak isterim resmine,gözlerimi hiç kapamam,
Hep sonradan gelir aklım başıma,
Uçar gider bir uçurtma misali imkansızlıklara...
Yüzüne bakmakta bu kadar yakacak mıydı içimi?
Yoksa yüzüne bakamamak mı yakacak içimi?
Hep...Geceler bu kadar karanlık mı olur bu şehirde?
Hiç mi umut ışığı yok penceremde,
Güneş doğsada hayat bulsam ela gözlerinde,
Hep...sonradan mı gelir bu sözler aklıma?
Hep sonradan...!!!