Hepsi Bu...

İsmini zikrederken hıçkırdığım cananım
Uğruna kim bilir kaç kalp kırdığım cananım.



Kaçıncı yangındır bu, sön dedikçe yaktığın
Kaçıncı sitemdir bu cevapsız bıraktığın?



Ya kalbin taşa döndü ya kulakların sağır
Ya adresi yazmadım ya postacılar ağır.



Yine de duymamıştır deyip intizarımı
Bir kere daha yazdım sessiz ahûzarımı.



Bu sefer bir turnayla bildirip ahvalimi
Kanadına ekledim sahipsiz vebalimi.



İster bir ihtilal de, ister zamansız çöküş
İstersen pişmanlık de istersen boyun büküş.



?Bitti? dedim kalbime, bil diye yazdım bu kez
Eğer varsa hatırım sil diye yazdım bu kez.



Unuttuysan hatırla, ben hiç unutmamışken
Bin kere tövbe edip, bir kere tutmamışken.



Avuçlarıma konmuş minik serçeydin hani
Yarınımdın umuttun, candın her şeydin hani.



Hani kıskanacaktı yıldızlar sevgimizi
Hani yalnızca ölüm ayıracaktı bizi.



Oysa çabuk unuttun; gittin bir yalan gibi
Ecele teslim olmuş son nefes, son an gibi.



Haklıydın en haksızın haklı olduğu kadar
Güneşin karanlıkta saklı olduğu kadar.



İşte bu yüzden seni her anımsayışımda
Bir yıldız daha kayıp sönerdi gözyaşımda.



Ben ki, nefes aldığım ilk anı unutarak
Saatleri durdurup, zamanı unutarak



Yüreğimi gömdüğüm toprağı eşeleyip
Vuslat kokan gönlüne en son adresim deyip



Çok sevmiştim ya seni bir kış günü ansızın
Hani can bilmişti ya yorgun gönlümü sızın



İşte o günü hâlâ dün gibi hatırlarım
Ve belki sırf bu yüzden aşk kokar satırlarım.



Ama terk eyledi aşk kentin yamaçlarını
Çoktan unuttu gönlüm simsiyah saçlarını.



Yalın ayak yürünmüş dikenli yolsun artık
Diyeti ödenmemiş borçlu bir kolsun artık.



En güzel yıllarımın küle dönmüş resmisin
Sen doğmamış kızımın konulmamış ismisin.



Duaya besmelesiz başlamış bir dilsin sen
Zifiri karanlıkta sönmüş bir kandilsin sen.



Sen yaşanmış ve bitmiş en büyük felaketim
Sen haritadan göçmüş, kaybolmuş memleketim.



Sen rüyamı terk etmiş yorgun bir denizkızı
Sen ömrü mekân bilmiş deva bilmez bir sızı.



Sen tövbe bilmez şeytan, sen işlenmiş son günah
Baharı unutmuş kış, güneşe kırgın sabah.



Sen bülbülü bağından ayırmış altın kafes
Sen yorgun bir bedenin aldığı en son nefes.



İşte bu yüzden her ?ah? yankısız cevabımdır
Ettiğim her beddua işlenmiş sevabımdır.



Belki de sırf bu yüzden ismini andığımda
Anılar bir suç gibi ağlıyor sandığımda...