Her Birimiz

Yaşamın koynunda bağıra çağıra ağlayan çocuklarız.
Yaralarımızın üzerine serptiğimiz tenimizin tuzu
Gözyaşlarımızın kuytu sığınağından bakınca
Hepimiz birer ana kuzusu.

Yüz çizgilerimizin haritasında saklıdır oysa,
Yüreğimize asılı duran o bir yığın sızı.

Yaşamın koynunda aşkla kıvranan bedenleriz.
Bekâretimizin bozulmadığı sevişlerin garantisinde.
Gelenin gideni arattığı hikâye kahramanlarıyız
Gidenlerin büstünü diktikçe hafızamızın orta yerine.

Bildik yaşam sancılarının rutin komalarıyız oysa;
Emanet ömürlerimize biçtiğimiz.

Kendi hikâyemizin bekçiliğinden emekli,
bekleyiş ikramiyeleriyiz
Her birimiz!