Her Çocuk Bir Nazarlık

Anneciğim...!
başucumda bana anlattığın...
'Temel okula yeni başlamıştı.' fıkrasını hatırlayınca
işaret parmağını bir namlu gibi üzerimde gezdiren Öğretmenime...
gülen yüzümle sobelendim
.
en iyi arkadaşım ölen 'Mırmır'ı' hatırlayınca da
ağlayan yüzümle
.
bana...
derste gülmek, ağlamak, konuşmak yasak dedi
ve hatta sevmek bile yasak dedi
.
oysa sen...;
konuş dedin...konuşmayı
sus dedin...susmayı
gıdıkladın... gülmeyi
kucakladın...sevmeyi öğrendim Anne...!
.
sen uyumadan büyünmez derdin
Öğretmenin sınıfta uyunmaz diyor
.
kafam karıştı....
.
konuş diyor
sus diyor
çocukça diyor
sen çocuksun bilmezsin diyor
ama yine de sürekli soruyor
.
sanki ağaçkakan beynimi oyuyor...!
.
hani ben...!
bir çocuğun...zamanla adam olacağını
.
büyümenin...çocuk olmamak anlamına gelmediğini
.
öpüşünce insanın bebeği olmadığını bilmesem neyse...

Öğretmenim,
çizdiğim resimlerde...;
'Neden çocukların elleri, kulakları hiç yok? ' diye soruyor Anne...!
.
O'na abileri, ablaları anlatmamış mı ki...;
Okul'da...
öğretmene sobelenmenin cezası
kulakları çekmek,
avuçlara cetvel yemek
.
ve tüm resimlerimde 'Niçin...
-senin...
meleklerin tuttuğu 'El Feneri' ve 'Dünya'nın Sobası' dediğin-
Güneş var? diyor
.
sanırım,
sokak çocuklarının en çok ellerinin, kulaklarının üşüyeceğini
.
geceleri...çocukları devlerin kaçıracağını bilmiyor Anne...!
...
..
.
/...oysa...;
okumasını bilene...
bir çocuğun yüreği...kırk ciltlik romandır
bazen...
boyundan büyüktür bir çocuğun gölgesi...sırrı 'zamandır'
.
//... her beşik sallanmak ister
bahar bilir annesinin yüzünü her çocuk,
babasını masal...gökkuşağına inanmak ister
yıldızlar...
gökyüzünün sivilceleridir
her karanlık...güneşle aydınlanmak ister...//
*
**
***
'kılavuzum ol...
çocuk parkına dönsün sol yanım,
umut saçsın yarınlar için her ufuk...!
-umuttan gayrisi eğlemez bizi-
yüreğime umut eken özgür çocuk...! '
...
..
.

1983

bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı
yay,ank,2006